Κοινότητα Τριπύλης

Γεωγραφικά – Δημογραφικά στοιχεία

Η ΔΕ Τριπύλης βρίσκεται στα ανατολικά του Δήμου. Έχει έκταση 69 τ.χλμ, είναι η μικρότερη σε έκταση Δημοτική Ενότητα του Δήμου, η λιγότερο πυκνοκατοικημένη και χαρακτηρίζεται ως ορεινή. Η ΔΕ Τριπύλης έχει πληθυσμό 354 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Κατά την απογραφή του 2001 είχε πληθυσμό 493 κατοίκους, παρουσιάζει δηλαδή μείωση κατά 7,90%. Εμφανίζει τη μικρότερη πληθυσμιακή πυκνότητα από τις ΔΕ. Ο δείκτης εξάρτησης είναι 1,05 και ο δομικός δείκτης αντικατάστασης είναι 0,40 (ο μικρότερος δείκτης από τον αντίστοιχο των άλλων ΔΕ του Δήμου).

 

β. Λοιπά στοιχεία

Η Βουνοζωσμένη Τριπύλη με τα δέκα (10) Τριπυλοχώρια της είναι μια από τις έξι (6) Δημοτικές ενότητες του Δήμου Τριφυλίας. Πρόκειται για ένα υψίπεδο 400μ. περίπου συνολικής έκτασης 69.970 στρ. ζωσμένο από το όρος Αιγάλεω και τα Κοντοβούνια που το διατρέχει καταμεσής ο Αρκαδικός Ποταμός. Ομηρικά λεγόταν ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΕΝΤΑΣ. Ο επισκέπτης μπορεί να χαρεί το ξεχωριστό χρώμα κάθε χωριού που είναι πνιγμένα στο πράσινο. Μπορεί να περπατήσει στα πανέμορφα δάση της εκεί που κάποτε ο Βασιλιάς ΝΕΣΤΩΡΑΣ προμηθευόταν τη ξυλεία του. Μπαίνοντας ο επισκέπτης από τη πρώτη πύλη στο Ελληνικό δίπλα στη Μουριατάδα μπορεί να δει το Θολωτό τάφο της ΑΜΦΙΓΕΝΕΙΑΣ και στη συνέχεια ημικυκλικά τα Τριπυλιοχώρια : ΔΑΡΑ - ΡΟΔΙΑ – ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟ – ΚΛΩΝΙ – ΑΣΟΥΤΑΙΝΑ – ΛΥΚΟΥΔΕΣΙ – ΤΡΙΠΥΛΑ – ΛΑΤΖΟΥΝΑΤΟ – ΚΑΛΟΓΕΡΕΣΙ – ΣΕΛΛΑ. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της Τριπύλης τα πέτρινα γεφύρια της, το δίτοξο πέτρινο γεφύρι στον Αρκαδικό ποταμό ( Σελλέϊκο Ποτάμι ), το μονότοξο πέτρινο γεφύρι που ενώνει τις δύο ρούγες στο Σελλά , το μονότοξο πέτρινο γεφύρι στο Καλογερέσι στις πηγές του Αρκαδικού ποταμού.

 

Ξεχωριστή θέση στο χώρο που δεσπόζει της περιοχής είναι το Κάστρο ΣΑΝ ΦΛΑΟΥΡΟ στο ΛΑΝΤΖΟΥΝΑΤΟ όπου και δεύτερη πύλη .
Επίσης ιδιαίτερη θέση στο χώρο έχει το Δημοτικό Σχολείο στο ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟ αφ ενός αρχιτεκτονικά και αφ ετέρου ιστορικά γιατί χτίστηκε επί Κυβερνήτη Καποδίστρια. Το Λαογραφικό Μουσείο Τριπύλης στο Σελλά έχει δημιουργηθεί με πολύ – πολύ μεράκι και ο επισκέπτης απαραίτητα πρέπει να το επισκεφτεί καθώς, επίσης, το Παραδοσιακό Λιοτρίβι στο ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟ. Εκεί όμως που ο επισκέπτης θα σταθεί με ευλάβεια και θα μείνει άφωνος είναι η μονή του ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΗΤΑ στο Σελλά. Πρόκειται για ένα Βυζαντινό Ναό χτισμένο σε υψόμετρο 800μ. περίπου το 1892. Ξεχωρίζει αφενός ως Αρχιτεκτόνημα αφετέρου ως δασικό περιβάλλον. Το φαράγγι ανάμεσα στο ΔΑΡΑ και στο ΚΡΙΤΣΙ του Αρκαδικού Ποταμού θεωρείται το Ελληνικό GRAND CANYON και προσφέρεται για πολύ τολμηρούς. Το πλήθος πηγών της Τριπύλης είναι κάτι το πολύ ξεχωριστό.

 

Ενδεικτικά σημειώνουμε τους Κανάλους στο ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟ. Τέλος η μοναδικότητα του Αρκαδικού Ποταμού ώθησε τους φίλους του να δημιουργήσουν το “ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΠΥΛΗΣ” 200μ. πάνω από τη γέφυρα του Σελλά. Ο χώρος είναι σε χρήση του Κοινωνικού συνόλου και ο επισκέπτης μπορεί να περπατήσει στα απίθανα παραποτάμια μονοπάτια του πάρκου να χαρεί την απίθανη ομορφιά μέσα από την ατελείωτη βιοποικιλότητα να γνωρίσει τη ζωή στο ποτάμι, να κολυμπήσει στη λίμνη του νερόμυλου και να απολαύσει το φαγητό της αρεσκείας του στο κιόσκι του πάρκου κάνοντας ελεύθερα χρήση του ΜΠΑΡΜΠΕΚΙΟΥ πάντα με σεβασμό στο χώρο.

 

Στη Δ.Ε Τριπύλης περιλαμβάνονται οι εξής 7 Κοινότητες με τους οικισμούς και συνοικισμούς τους:

1) Τ.Κ Ραπτοπούλου
- Το Ραπτόπουλο
- Η Παλαιά Βρυση

2) Τ.Κ Καλογερεσίου - Το Καλογερέσι

3) Τ.Κ Λατζουνάτου - Το Λατζουνάτο

4) Τ.Κ Λυπουδεσίου
- Το Λυκουδέσι
- Το Κλώνι

5) Τ.Κ Ροδιάς
- Η Ροδία
- Ο Δάρας

6) Τ.Κ Σελλά
- Ο Σελλάς
- Το Άνυδρο

7) Δ.Κ Τριπύλης - Η Τριπύλη

 

1) Τ.Κ ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟΥ = ΚΑΡΥΟΠΟΥΛΑ:

Είναι χτισμένο στην πλαγιά του βουνού, ανάμεσα στα χωριά Ροδιά (Λεντεκάδα) και Λυκουδέσι σε υψόμετρο 550μ. Δυο ρέματα χωρίζουν το χωριό σε γειτονιές, το «Ξερολάγκαδο» και τα «Κανάλια». Η παράδοση αναφέρει ότι οι πρώτοι του κάτοικοι ήρθαν από το χωριό Αγορέλιτσα της Μεσσηνίας. Το παλιό του όνομα (κατά την παράδοση) ήταν Καρυοπούλα. Την ονομασία αυτή, διατήρησε μέχρι το 1959, όπου και  μετονομάστηκε σε Ραπτόπουλο (από το Ράπτης και όχι Ράφτης). Ο κόσμος όμως, το ξέρει Ραφτόπουλο: «Είμαι από το Ραφτόπουλο». «Πάμε στο Ραφτόπουλο» κλπ. Δύο εκκλησίες έχει το Ραφτόπουλο. Η μια είναι των Αγίων Αναργύρων (Κοσμά και Δαμιανού). Χτίστηκε γύρω στα 1880 με πρώτο εφημέριο τον ιερομόναχο Ευγένιο Καρυώτη ο οποίος μετακλήθηκε από το Μοναστήρι της Σκαφιδιάς της Ηλείας. Η άλλη, η παλαιότερη, είναι η εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Έχει κτιστεί το έτος 1418 με πελεκητή πέτρα. Σε ένα πέτρινο ερμάρι βρέθηκαν οστά ανθρώπου, αγνώστων στοιχείων, προφανώς αυτού που την έχτισε ή την υπηρέτησε για χρόνια. Το τέμπλο της εκκλησίας είναι ξυλόγλυπτο, μεγάλης αξίας, και φυλάσσεται στο γυναικωνίτη της, με εντολή της υπηρεσίας βυζαντινών αρχαιοτήτων.

 

2) T.K KΑΛΟΓΕΡΕΣΙOY:

Το Καλογερέσι, είναι το ακρινό χωριό της Δ.Ε. Τριπύλης . Είναι χτισμένο, από πολύ παλιά, σε υψόμετρο 600 μέτρων περίπου. Είναι το πιο μακρινό χωριό από την Κυπαρισσία, γι αυτό είναι κάπως απομονωμένο. Ο πληθυσμός του χωριού, δεν ξεπέρασε ποτέ τις 50 οικογένειες. Είναι παραγωγικό χωριό από γεωργικής πλευράς, κτηνοτροφικό και ντυμένο με χαμόκλαδα, πουρνάρια και άλλα δέντρα. Ο δρόμος που ανηφορίζει από το Σελλά, περνάει από το Λεσοβίτι (Άνυδρο) και καταλήγει στο Καλογερέσι. Ο ίδιος δρόμος αν τον συνεχίσεις περνάει από τα χωριά Χρυσότοπος (Χρύσοβα), Ρευματιά (Λούμι), Κεφαλληνού, Ζερμπίσια και καταλήγει στο κεφαλοχώρι Μελιγαλάς κι από εκεί στην Καλαμάτα. Το Καλογερέσι, μετά την κατάργηση του τέως Δήμου Τριπύλης, που έγινε το 1912, απετέλεσε κοινή Κοινότητα, μαζί με το χωριό Τριπύλα. Στα 1919, το χωριό Τριπύλα προσαρτήθηκε στην Κοινότητα Λυκουδεσίου και στα 1933 το Καλογερέσι αναγνωρίστηκε σαν ξεχωριστή Κοινότητα. Πίσω από τις σκεπασμένες με θάμνους βουνοκορφές του είναι τα χωριά της πρώην επαρχίας Μεσσήνης. Σήμερα το Καλογερέσι έχει πληθυσμός 32 κατοίκων.

 

3) T.K ΛΑΤΖΟΥΝΑΤΟΥ:

4) T.K ΛΥΚΟΥΔΕΣΙOY = ΧΡΥΣΙΚΟ:

Το Λυκουδέσι, βρίσκεται στο άνω ακραίο μέρος της Δ.Ε. Τριπύλης , στα όρια των παλιών επαρχιών Τριφυλίας και Μεσσήνης, ανάμεσα στα χωριά Ραφτόπουλο και Τριπύλα, σε υψόμετρο 600 μέτρων. Για την ονομασία του χωριού η παράδοση λέει ότι ένας χωρικός πήγε στο δάσος για ξύλα. Εκεί δέχτηκε την επίθεση ενός λύκου αλλά αυτός κατάφερε να τον δέσει με την τριχιά που είχε μαζί του. Και από το δέσιμο αυτό του λύκου, πήρε και το χωριό την ονομασία του. Μια άλλη εκδοχή, λέει πάλι ότι κάποτε υπήρχε ένας νερόμυλος κάτω στο ποτάμι και η δέση του αυλακιού που βρισκόταν κοντά στην μεγάλη βρύση του χωριού, ανήκε σε κάποιον που το παρατσούκλι του ήταν Λύκος. Η τοποθεσία λεγόταν «του Λύκου η δέση» και έτσι από εκεί πήρε και το χωριό την ονομασία Λυκουδέσι. Το χωριό κατοικούσαν κτηνοτρόφοι οι οποίοι σιγά – σιγά όμως το εγκατέλειψαν και σήμερα έχει 27 κατοίκους.

 

ΚΛΩΝΙ.

Βαδίζοντας από το Ραφτόπουλο στο ανατολικό τμήμα της περιφέρειας της κυκλικής κοιλάδας της Τριπύλης, σε υψόμετρο 520 μέτρων, συναντάει κανείς το συνοικισμό του Κλωνί. Στην άκρη του δρόμου η μικρή εκκλησία του, αφιερωμένη στον Προφήτη Ηλία και δεξιότερα τα λιγοστά σπίτια του συνοικισμού, ύστερα το δάσος με τα άγρια δέντρα και τους θάμνους που δασώνουν την περιοχή. Το 1912 το χωριό δεν μπορούσε να κάνει τη δική του κοινότητα και έτσι μαζί με την Ασούτενα προσχώρησαν στην κοινότητα.

 

5) T.K ΡΟΔΙΑΣ = ΛΕΝΤΕΚΑΔΑ:

Ένα ακόμα χωριό του παλιού Δήμου Τριπύλης και Κοινότητας Τριπύλης , είναι και η Ροδιά, χτισμένη ανάμεσα στα χωριά Ντάρα και Ραφτόπουλο και γύρω του τα βουνά Βιγλατούρι, Ασφακίδια, Φανερή, Ψυχρό και Λούστρα. Παλιά λεγόταν Λεντεκάδα μέχρι το 1956 όπου μετονομάστηκε σε Ροδιά. Οι ντόπιοι όμως, προτιμούν να χρησιμοποιούν την παλιά ονομασία του χωριού. Η Λεντεκάδα, έγινε ξεχωριστή Κοινότητα στα 1912, αφού αποσπάστηκε από τον μέχρι τότε Δήμο Τριπύλης, που τον αποτελούσαν όλα τα γύρω χωριά. Στην αρχή, την Κοινότητα αποτέλεσαν τα χωριά Λεντεκάδα και το γειτονικό Δάρα (Ντάρα). Στη συνέχεια όμως στην Κοινότητα ανήκε και η Άνω Λεντεκάδα (Αγία Τριάδα) μέχρι που έσβησε σαν χωριό. Το χωριό αναφέρεται στην απογραφή των Ενετών του έτους 1689, όπου είχε 76 κατοίκους. Κατά την απογραφή του 1700, το χωριό είχε 140 κατοίκους. και με την απογραφή του 2011, η Ροδιά μέτρησε μόνο 58 κατοίκους.

 

ΔΑΡΑΣ = ΝΤΑΡΑ:

Ένα από τα παλιά και ιστορικά χωριά της Τριφυλίας είναι και το Δάρα ή Ντάρα όπως το λένε οι Ντόπιοι. Μέχρι πρότινος ήταν ένας μικρός οικισμός της πρώην κοινότητας Τριπύλης. Ακολουθώντας την διαδρομή Κυπαρισσία, Βρύσες, Μουριατάδα, «Ελληνικό», βρίσκεσαι στην είσοδο του λεκανοπεδίου της Τριπύλης. Μετά περνάς από την τοποθεσία που λέγεται «Νταρόλογγος» και διασχίζοντάς τον φτάνεις στη θέση «Διόδια», όπου υπάρχει μια διακλάδωση. Ένα από τα παλιά και ιστορικά χωριά της Τριφυλίας είναι και το Δάρα ή Ντάρα, όπως το λένε οι Ντόπιοι. Σήμερα είναι ένας μικρός οικισμός της κοινότητας Τριπύλης. Ακολουθώντας την διαδρομή Κυπαρισσία, Βρύσες, Μουριατάδα, «Ελληνικό», βρίσκεσαι στην είσοδο του λεκανοπεδίου της Τριπύλης. Το χωριό Ντάρα είχε 25 οικογένειες περίπου και οι κάτοικοι ήταν σχεδόν όλοι γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Διότι όλα τα χωριά της Τριπύλης είναι γεωργικά και κτηνοτροφικά. Κατά την απογραφή του 2011 έχει 20 κατοίκους.

 

6) T.K ΣΕΛΛΑ (o):

O Σελλάς είναι χωριό. Συνδέεται οδικώς με την Κυπαρισσία, το Δώριο και την Καλαμάτα. Χτιστηκε τον 13ο αιωνα και βρίσκεται σε υψόμετρο 500 μέτρων σε πράσινο περιβάλλον με ελιές αμπέλια και υγιεινό κλίμα. Η ίδρυση του λαογραφικού μουσείου του οικισμού και τα εγκαίνεια του τον Αύγουστο του 2006 ήταν ένα σημαντικό γεγονός για το χωριό και την ευρύτερη περιοχή της Τριφυλλίας. Το χωριό Σελλά, βρίσκεται στη νοτιοδυτική Πελοπόννησο, στην επαρχία Τριφυλίας του Νομού Μεσσηνίας, στην Κοινότητα Τριπύλης. Στα 1912, οι τότε Δήμοι διαλύθηκαν κι έγιναν οι Κοινότητες. Το Σελλά έκανε τη δική του, μαζί με το γειτονικό Λεσοβίτι (Άνυδρο), η οποία λειτούργησε μέχρι το 1998, όπου οι μικρές Κοινότητες καταργήθηκαν, σύμφωνα με το σχέδιο «Καποδίστριας», με το οποίο κι έγιναν οι νέοι Δήμοι και οι Κοινότητες. Από το 1998 λοιπόν, το Σελλά ανήκει στη νέα διευρυμένη Κοινότητα Τριπύλης και λέγεται Δημοτικό Διαμέρισμα Σελλά. Το χωριό Σελλά, βρίσκεται περίπου στο κέντρο του λεκανοπεδίου του παλιού Δήμου Τριπύλης και νυν Κοινότητας Τριπύλης.

 

Το Σελλά, είναι μια περιοχή με θρύλους και ιστορία, όπως όλη η Τριφυλία. Η Ελληνικότητά του, όσο κι αν δοκιμάστηκε κατά καιρούς, άντεξε στο καμίνι της ιστορίας, έτσι όπως αντέχει ο χρυσός στη φωτιά. Η ύπαρξη του χωριού, τοποθετείται στα βάθη των αιώνων. O τόπος είναι εύφορος και κατάλληλος για κτηνοτροφία. Το κλίμα είναι υγιεινότατο και το νερό ονομαστό. Οι κάτοικοί του, ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Το χωριό Σελλά, με την μορφή που το ξέρουμε σήμερα, χτίστηκε γύρω στα 1350 με 1400. Κατά την παράδοση, το χωριό Σελλά οφείλει την ονομασία του, στο παρακάτω περιστατικό: Λέγεται ότι ο Τούρκος αγάς του χωριού Βαρυμπόπι, κάλεσε σε σύσκεψη τους αγάδες των γύρω χωριών. Φαίνεται πως θα ήταν ο ανώτερος στην περιοχή. Οι αγάδες πήγαν εκεί και στη συζήτηση που επακολούθησε, ο αγάς τους ρώτησε για τα εισοδήματα των χωριών τους. Τα προϊόντα του αγά του σημερινού χωριού Σελλά, που λεγόταν Καραλής, ήταν διπλάσια απ’ αυτά των άλλων. Και τότε ο αγάς φαίνεται πως του είπε: «Μωρ’ εσένα σου αξίζει να πάρεις μια σέλλα και να γυρίζεις μ’ ένα σελλωμένο άλογο». Κι από τότε ο Καραλής, σέλλωσε το άλογό του, και γύριζε στην περιοχή. Κι όλοι έλεγαν: «Πάμε στου «σελλά» το χωριό». Το όνομά του, ο Καραλής, το έδωσε στ’ αλώνια, ανατολικά του χωριού, κοντά στο σημερινό υδραγωγείο, δίπλα από το ερειπωμένο σπίτι του Κανασουλέα - «στ’ αλώνια του Καραλή» - όπου οι Σελλαίοι αλώνιζαν πριν από αρκετά χρόνια τα γεννήματά τους. Μια άλλη εκδοχή είναι ότι η ονομασία Σελλά, προήλθε από το ποτάμι του νερόμυλου, που στον χάρτη αναφέρεται ως ποταμός Σελλάς. Τούτο όμως δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Διότι από πουθενά δεν προκύπτει ότι το χωριό λεγόταν «ο Σελλάς» (Δημόσια έγγραφα, ιστορικές μαρτυρίες, αφηγήσεις παλαιοτέρων κλπ.). Αντίθετα, υπάρχουν πλείστες καταγραφές, που αναφέρουν το χωριό ως «το Σελλά» με ένα ή με δύο λάμδα, που είναι και το σωστό. Μια ακόμα εκδοχή είναι ότι η ονομασία του χωριού προήλθε από τη Σλαβική λέξη Σελλό, που στα Σλαβικά σημαίνει χωριό. Και ότι η ονομασία δόθηκε από τους Σλάβους στο χωριό, κατά την κάθοδο των Σλάβων στην Πελοπόννησο, στα 760 μ.Χ. περίπου, που σημαίνει πως το Σελλά είναι ακόμα πιο παλιό απ’ ότι νομίζεται. Και τέλος, μια ακόμα εκδοχή είναι ότι η ονομασία προέρχεται από την τοποθεσία Σιλέζα ή Σελέζα (και Σουλιέζα), που στα Αρβανίτικα σημαίνει μεγάλο χωριό, κεφαλοχώρι. Την τοποθεσία Σουλιέζα, (όπως λεγότανε παλιά η σημερινή Σιλέζα), προφανώς την έδωσαν Αλβανόφωνοι, όταν ήρθαν στο χωριό προερχόμενοι από την Ήπειρο, τα παλιά εκείνα χρόνια.

 

ΑΝΥΔΡΟ = ΛΕΣΟΒΙΤΙ:

Στο δρόμο που πηγαίνει από το Σελλά προς το Καλογερέσι, συναντάμε το μικρό οικισμό Άνυδρο ή Λεσοβίτι. Κάποτε ήταν και αυτό ένα από τα μικρά χωριά του τόπου μας. Σήμερα όμως, έχει λίγα σπίτια. Δεν υπήρξε άλλωστε ποτέ μεγάλο χωριό. Το χωριουδάκι αυτό αποτελούνταν από καμιά δεκαριά οικογένειες. Ήταν λίγοι, αλλά λίγο σκληροί. Δεν είχαν αγαθές σχέσεις ο ένας με τον άλλον, παρά μόνο προστριβές .

 

7) Δ.Κ ΤΡΙΠΥΛΑΣ = ΜΥΤΥΛΑ:

Το χωριό Τριπύλα, (που για κάποιο χρονικό διάστημα λεγόταν και Μυτύλα) είναι ένα όμορφο χωριό . Το χωριό, βρίσκεται σε υψόμετρο 420 μέτρων, ανάμεσα στα χωριά Λαντζουνάτου και Λυκουδέσι, κάτω από το βουνό Μπούρα, που δεσπόζει στα νοτιοανατολικά της Τριπύλης και σήμερα έχει 34 κατοίκους. Ιστορικά η Τριπύλη, από τα αρχαία ακόμα χρόνια, παρακολούθησε την ιστορία της υπόλοιπης Τριφυλίας και ιδιαίτερα της Κυπαρισσίας (Αρκαδιάς), που η ιστορία της υπήρξε μακραίωνη και πολυκύμαντη. Ο αρχαιολογικός χώρος του «Ελληνικού», κοντά στο χωριό Μουριατάδα, παρά τις καταστροφές, που προξένησαν τα συναπαντήματα των καιρών και ο πανδαμάτορας χρόνος, μιλάει εύγλωττα για την αρχαιολογική του ομορφιά.Έτσι, όλος ο χώρος της Τριπύλης, ακολούθησε την πορεία της αρχαίας πόλης Αμφιγένεια (το «Ελληνικό» ταυτίζεται με την πόλη αυτή).

Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, τα χωριά της Τριπύλης, ήταν κάπως μακριά από την πρωτεύουσα και ορεινά καθώς ήταν απολάμβαναν κάποια σχετική ελευθερία. Οι κοτζαμπάσηδες όμως, καμιά φορά, ήταν πιο σκληροί από τους κατακτητές, γι αυτό πολλοί αναγκάζονταν να πάρουν τα βουνά. Η Τριφυλία, στα χρόνια της σκλαβιάς, έβγαλε «γερά» ντουφέκια, που όταν δινόταν η ευκαιρία χτυπούσαν τον τύραννο. Κατά τη δεύτερη Τουρκοκρατία (1715-1770), οι Τούρκοι χώρισαν τη Μεσσηνία σε 9 βιλαέτια. Έτσι το Βιλαέτι της Αρκαδιάς είχε στους κόλπους του την περιοχή της Κυπαρισσίας, την περιοχή της Ζούρτσας (σημερινή Φιγαλία), την περιοχή των Σουλιμοχωρίων και την περιοχή των Κοντοβουνίων. Σ’ αυτήν ανήκαν τα περισσότερα Τριπυλοχώρια.